Ρώτησα τα μάτια που δακρύζουν
Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Ρώτησα τα μάτια που δακρύζουν
Σάββατο 19 Ιουλίου 2008
Εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις
1988 - 2008
30 νέοι απ' όλα τα μέρη της πατρίδος μας συμμετείχαν στην Α΄ Κατασκηνωτική Περίοδο, που ξεκίνησε το προηγούμενο Σάββατο 12 Ιουλίου και έληξε σήμερα 19 Ιουλίου. Οι Κατασκηνώσεις της Εκκλησίας μας φιλοξενούνται κάθε χρόνο στις φιλόξενες εγκαταστάσεις του Ιερού Ησυχαστηρίου Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στα Βίλλια Αττικής.
Εκεί οι νέοι της Εκκλησίας μας βίωσαν στην πράξη το μεγαλείο του κοινοβιακού τρόπου ζωής. Τα πάντα είναι κοινά. Το πρόγραμμα πλούσιο. Τα παιδιά ηλικίας 10-16 ετών το πρωί συμμετέχουν σε κοινά αθλήματα, όπου στο τέλος παίρνουν και "Έπαινον". Το μεσημέρι ακολουθεί το Γεύμα στην μεγάλη Τραπεζαρία και η μεσημβρινή ανάπαυση. Το απόγευμα ομαδικοί περίπατοι με παγωτό, πειράγματα και συζητήσεις στην Οινόη και στα Βίλλια είναι μία πραγματικότητα. Ο ακάματος Προεστώς της Κατασκήνωσης, Σεβ. Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Γαλακτίων (ο οποίος και ίδρυσε το Ιερό Ησυχαστήριο) ένα βράδυ παραθέτει δείπνο στα παιδιά σε ταβερνούλα της περιοχής.
Προπάντων όμως προέχει η κοινή προσευχή όλων των παιδιών. Το πρωί ξεκινούν με Μεσονυκτικό, Εξάψαλμο και Παράκληση της Παναγίας μας. Στο τέλος λαμβάνουν αντίδωρο και αγιασμό και τρέχουν για πρωϊνό. Το απόγευμα μετά την ανάπαυση συγκεντώνονται και πάλι στον Ναό της Οσίας Ειρήνης, όπου ψάλλουν τον Εσπερινό. Αργά το βράδυ συγκεντρώνονται έξω στην ύπαιθρο, κάτω από το μεγάλο πεύκο του Ησυχαστηρίου και διαβάζουν το Μικρό Απόδειπνο. Ο Αρχηγός κ. Δημήτριος Κάτσουρας βάζει "Δι΄ ευχών" και τα παιδιά ένα-ένα από λίγο διαβάζουν όλο το Απόδειπνο μετά των Χαιρετισμών. Στο τέλος του τελευταίου αποδείπνου μπαίνουν στη σειρά και αλληλοσυγχωρούνται. Κατά την διάρκεια της Κατασκηνωτική Περιόδου τελούνται τα μυστήρια του Ευχελαίου, της Μετανοίας και της Θείας Λειτουργίας.
Αποκορύφωση της καθημερινής προσευχής είναι η καθιερωμένη Αγρυπνία προς τιμήν του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου. Το τάλαντο χτυπά και όλα τα παιδιά τρέχουν στον Ναο γύρω στις 9:00 το βράδυ. Εκεί φέτος χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περιστερίου κ. Γαλακτίωνος εψάλλη ο Εσπερινός, συμμετεχόντων των Ιερομονάχων π. Παντελεήμονος Τσαλάγκα και π. Φιλίππου Σελητσανιώτη και του Πρεσβυτέρου π. Αντωνίου Kokes. Ακολούθησε ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Αρχιμανδρίτου π. Παντελεήμονος Τσαλάγκα και συλλειτουργούντων των δύο Πρεσβυτέρων.
Η Α΄ Κατασκηνωτική Περίοδος έληξε σήμερα με μία μικρή γιορτούλα και την υποστολή της σημαίας δίνοντας τη σκυτάλη στην Β΄ Κατασκηνωτική Περίοδο των κοριτσιών. Ραντεβού το επόμενο καλοκαίρι και πάλι στα Βίλλια.
Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008
Τα σχολεία έκλεισαν
Ας τον ακούσουμε:
- Φοβάσαι;
- Μη φοβάσαι! Κοντά μου θα ζήσεις σαν σε παραμυθένιο κόσμο!!
Αγαπημένο μας σχολείο, σεβαστοί δάσκαλοι, αγαπητοί συμμαθητές και συμμαθήτριες, ευτυχισμένοι μας γονείς!
Η σημερινή μέρα είναι η τελευταία από τις μέρες μιας ζωής έξι χρόνων! Έξι χρόνια που κύλισαν γρήγορα, ευχάριστα και μάς έμαθαν τόσα πολλά! Εδώ πρωτοβρεθήκαμε μικρά, δειλά παιδάκια, γεμάτα φόβο και ελπίδες! Όλοι μας τότε αντικρύζοντας το πανέμορφο και κάτασπρο κτίριο, τους άγνωστους δασκάλους διστάζαμε και μία αγωνία βασάνιζε την ψυχή μας. Γρήγορα, όμως. έφυγε κάθε φόβος και νιώσαμε σαν ν' άνοιξε μια ολόθερμη αγκαλιά, που δέχτηκε να μας χαρίσει ζεστασιά, προστασία και γνώση σαν φιλόστοργη και τρυφερή μητέρα! Εδώ με την φροντίδα και την αγάπη των δασκάλων μας αποκτήσαμε αυτοπεπίθηση και όρεξη για γνώση. Aρχίσαμε από την αλφαβήτα και φτάσαμε να μάθουμε ένα σωρό πράγματα, ένα πλήθος από γνώσεις! Νιώθαμε υπέροχα που γνωρίσαμε νέους φίλους, νέες παρέες και νέα πράγματα!
Αυτό το σχολείο για μας είναι το δεύτερο σπίτι μας, γιατί εδώ ζήσαμε έξι ολόκληρα χρόνια. Αυτή τη στιγμή γύρω μας δημιουργείται μια ζεστή ατμόσφαιρα, μια εκφραση των συναισθημάτων, που παρέλασαν στην εξάχρονη μαθητική ζωή! Ο νους μας τρέχει, φτερουγίζει, φεύγει μακρυά σ'ένα άψυχο παρελθόν. Όλοι μαζί δοκιμάσαμε την λύπη στην αποτυχία, τον θρίαμβο στην επιτυχία. Μαζί περπάτησαμε σε δαντελλωτά ακρογιάλια, μαζί κόψαμε λουλούδια από τις όχθες των ποταμών και εύθυμα τραγουδήσαμε στις εκδρομές, μαζί διασκεδάσαμε σε λιόχαρα τοπία! Είμαστε πολύ υπερήφανοι γι΄αυτό το σχολείο, γιατί ήταν ένα πρότυπο για μας! Το ευγνωμονούμε με όλη μας την καρδιά! Κάθε μέρα που περνούσε μαθαίναμε όλο και κάτι καινούριο. Νιώθαμε να προοδεύουμε όλο και πιο πολύ. Μάθαμε να αγαπάμε την ειλικρίνεια, μάθαμε να σεβόμαστε τους μεγαλύτερους και γενικά κάθε συνάνθρωπό μας. Μάθαμε την ένδοξη ιστορία της πατρίδας μας και αισθανθήκαμε μεγάλη υπερηφάνια και χρέος μας απέναντί της. Αλλά μόνο αυτά μάθαμε στο Δημοτικό Σχολείο; Μόνο αυτά έχουμε να θυμόμαστε; Όχι βέβαια! Κάθε γωνιά του σχολείου αυτού, κάθε πράγμα, έμψυχο και άψυχο, είναι δεμένο με την ψυχή μας! Το προαύλιο, οι αίθουσες, τα θρανία, οι καρέκλες, ο πίνακας, ο δάσκαλός μας, οι συμμαθητές μας, όλα κάτι θέλουν να μας πούν. Αυτά ξέρουν τις χαρές μας, τις λύπες μας, τα χτυποκάρδια μας, τους ενθουσιασμούς μας, τα παιχνίδια μας, τις τρέλες μας...
Δυστυχώς, ήρθε η ώρα να το εγκαταλείψουμε! Αντίο καλό μας σχολείο! Με συναισθήματα χαράς και λύπης σε αποχαιρετούμε. Με χαρά σου λέμε «αντίο», επειδή συνεχής μας πόθος είναι να πηγαίνουμε σε άλλα σχολεία ανώτερα, με μεγαλύτερα καθήκοντα και περισσότερα μαθήματα. Χαρά, γιατί τελειώσαμε το Δημοτικό Σχολείο και θα ανοίξουμε τα φτερά μας να πετάξουμε σ'ένα πιο μεγάλο, το Γυμνάσιο, για να μάθουμε νέα πράγματα. Αλλά η ψυχή μας είναι γεμάτη ελπίδες και αυτό κάνει την χαρά μας μεγαλύτερη.
Με λύπη σου λέμε «αντίο», επειδή θα φύγουμε από την ολόθερμη αγκαλιά σου, που τόσες ωραίες αναμνήσεις έχουμε διατηρήσει από αυτήν και επειδή θα αποχωριστούμε από τους ακούραστους καλούς δασκάλους μας και όλα τα παιδιά σου. Λυπόμαστε, γιατί θα στερηθούμε αυτό το τόσο γνώριμο και αγαπημένο περιβάλλον, που περάσαμε αξέχαστες στιγμές, που ζήσαμε όμορφες μέρες και παίξαμε τρελά παιχνίδια.
Να ευχαριστήσουμε και τους γονείς μας, που έδειξαν πολύ μεγάλη υπομονή έξι χρόνια τώρα, γιατί χωρίς τους γονείς μας δεν θα είχαμε φτάσει ως εδώ, γιατί οι γονείς είναι ένας πολύ μεγάλος θησαυρός! Είναι ότι ιερότερο και πολυτιμότερο έχουμε στην ζωή μας. Οι γονείς είναι αυτοί που μας έφεραν στον κόσμο, μας μεγάλωσαν με στοργή και θυσίες, που φρόντισαν για την πνευματική και ψυχική καλλιέργεια και τη σωματική μας ανάπτυξη. Το πρωΐ μάς αποχαιρετούσαν με το γλυκό τους φιλί, καθώς φεύγαμε για το σχολείο και όταν πλησίαζε η ώρα του γυρισμού μάς περίμεναν με ανυπομονησία να μας σφίξουν στην αγκαλιά τους, και να μάς ρωτήσουν γεμάτοι ενδιαφέρον, πώς τα πήγαμε στα μαθήματά μας.
Αλλά και οι δασκάλοί μας μπήκαν σ' αυτόν τον αγώνα. Και θα συμφωνήσουμε μ' αυτό που είπε ο Μέγα-Αλεξανδρος για τον δάσκαλό του Αριστοτέλη: «Την ζωή μου την χρωστάω στους γονείς μου, την καλή ζωή μου, όμως, την χρωστάω στον δάσκαλό μου».
Ευχαριστούμε: την κα Βάσω Μεθενίτη, όπου με την μεγάλη της υπομονή, μάς χάραξε τα «πρώτα βήματα της γνώσης». Την κα Βασιλική Ζωγράφου, όπου με την δική της επιβλητικότητα και υπομονή της συνέχισε με το δικό της τρόπο να μάς διδάσκει τα μαθήματα. Την συμπαθητική κα Αναστασια που γύμνασε την θέλησή μας να μην τα χάνουμε και να μην οπισθωχωρούμε στο πρώτο εμπόδιο. Την κα Χριστίνα Στεφανίδου, τον άξιο κυβέρνήτη της Ε΄ και Στ΄ Τάξης. Ήταν μία υπέροχη δασκάλα, όπως όλες οι άλλες. Την ευχαριστούμε πάρα πολύ, παρόλο που μερικές φόρες την στενοχωρούσαμε, γι'αυτό της ζητάμε μία μεγάλη συγνώμη. Επίσης, και την κα Ιωάννα Βγότζα, όπου ήταν μια εξαίρετη δασκάλα. Μάς άνοιξε νέους ορίζοντες στο στερέωμα της νεανικής μας ψυχής.
Χρυσά μας παιδιά, της Α΄ τάξης, της Β΄ τάξης, της Γ΄ τάξης και της Δ΄ τάξης, σάς ευχόμαστε καλή πρόοδο και σας υποσχόμαστε ότι η σκέψη μας θα είναι πάντα κοντά σας. Παιδιά της Ε΄ τάξης κάνετε υπομονή και όλα θα πάνε καλά! Ένας χρόνος σας έμεινε. Ελπίζουμε να τον περάσετε μαθαίνοντας, διασκεδάζοντας και παίζοντας καταπληκτικά παιχνίδια!
ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Σας ευχόμαστε καλό καλοκαίρι, καλές διακοπές!
Να χαρείτε τη δροσιά, την αυγή, τ'αγέρι, το βουνό και την αμμουδιά.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!
Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008
Τα ελληνικά είναι τραγούδι
Του Διονύση Σαββόπουλου
Πρέπει να σας πω ότι δεν ήμουν πάντοτε υπέρ των τόνων. Τους θεωρούσα διακοσμητικά στολίδια, κατάλοιπα άλλων εποχών, που δεν χρειάζονται πιά. Και καθώς δεν ήμουν ποτέ καλός στην ορθογραφία, το μονοτονικό με διευκόλυνε. Βέβαια, η γλώσσα χωρίς τόνους φάνταζε στα μάτια μου σαν σεληνιακό τοπίο, αλλά νόμιζα ότι αυτό ήταν μία προσωπική μου εντύπωση, θέμα συνήθειας. Ώσπου συνέβη το εξης: Είχα βρεθεί για ένα διάστημα ν΄ ακούω συστηματικά καινούρια ανέκδοτα τραγούδια, επωνύμων και ανωνύμων, για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρείας "Λύρα", προκειμένου αυτή να τα ηχογραφήσει ή να τα επιστρέψει στους συνθέτες. Είναι δύσκολο να απορρίπτεις και ακόμα δυσκολότερο να εξηγείς το γιατί. Όταν βέβαια το τραγούδι είναι τετριμμένο ή άτεχνο, η εξήγηση είναι εύκολη. Μου συνέβη, όμως, να δω τραγούδια, όπου οι στίχοι δεν ήταν άσχημοι και η μουσική δεν ήταν τυχαία, επιπλέον ταίριαζε θεματικά και με τους στίχους. Κι όμως, το τραγούδι δυνολικά δεν "κύλαγε", όπως λέμε (οπότε το επιστρέφαμε στον ενδιαφερόμενο με διάφορες ασάφειες και υπεκφυγές. Το πράγμα με απησχόλησε. Έφερνα στο μυαλό μου μεγάλες ωραίες επιτυχίες, παλιά τραγούδια (...) και τα συνέκρινα με αυτά που απέρριπτα, ώσπου μετά από μήνες διεπίστωσα κάτι πολύ απλό: Όταν μια μουσική μετατρέπει συστηματικά τις μακρές συλλαβές σε βραχείες ή όταν ανεβάζει την φωνή εκεί όπου υπάρχει απλώς μία περισπωμένη, ενώ την κατεβάζει συστηματικά εκεί όπου υπάρχει ψιλή οξεία, όταν δηλαδη η μουσική κινείται αντίθετα - προσέξτε, αντίθετα όχι στον ρυθμό του ποιήματος, αλλά αντίθετα στις αναλογίες τονισμού και αντίθετα στην ορθογραφία του - τότε όσο έξυπνη και να 'ναι, κάνει το τραγούδι δυσκίνητο και ασθματικό. Στα πετυχημένα τραγούδια δεν συμβαίνει αυτό. Βέβαια, όταν γράφει κανείς πάνω σ' έναν ρυθμό ή σ' έναν μουσικό δρόμο, πρέπει να ακολουθήσει τα καλούπια τους, οπότε θα υπάρχουν σημεία όπου αυτή η πείρα που περιέγραψα, δεν τηρείται. Αυτό, όμως, θα συμβεί μόνον όταν δεν γίνεται αλλιώς. Και πάντα η βιασμένη λέξη θα τοποθετείται έτσι ώστε να προηγούνται και να έπονται επιτυχείς στιγμές, ώστε να μειώνεται η εντύπωση της ατασθαλίας, η οποία έτσι συνδυασμένει ωφελεί, διότι το τραγούδι αλλιώς θα ήταν μηχανικό. Κάτι τέυοιο δεν το είχα προσέξει. και ήτα η πρώτη φορά που αισθάνθηκα ότι οι τόνοι και τα πνεύματα ίσως να μην ήταν διακοσμήσεις, ίσως να είχαν λόγο. (...)
Μέσα στο στούντιο είχα και δύο εκπλήξεις. Να η πρώτη: Προσπαθώντας να ακούσω την διαφορά οξείας και περισπωμένης, διάβασα την φράση: "Λυγά πάντα η γυναίκα". Το "πάντα" ακούγεται ψηλότερα από το "λυγά" που παίρνει περισπωμένη. "Λυγά πάντα η γυναίκα" ακούγεται, όμως, περιέργως ψηλότερα κι από το "γυναίκα", που όμως παίρνει οξεία. Γιατί άραγε; Τηλεφώνησα σ' έναν φίλο και έμαθα ότι η "γυναίκα" οφείλει να παιρνει περισπωμένη, διότι είναι της τρίτης κλίσεως, η οποία όμως καταργήθηκε, γι' αυτό πήρε οξεία η "γυναίκα". Να, λοιπόν, που από άλλο σημείο ορμώμενος, αναγκάστηκα να συμφωνήσω ότι κακώς καταργήθηκε η τρίτη κλίση, αφού στην φωνή μας εξακολουθεί να υπάρχει. "Λυγά πάντα η γυναίκα", λοιπόν, και παίρνει και περισπωμένη. Η δεύτερη έκπληξη: Έδωσα σ' έναν ανύποπτο νέο, που παρευρισκόταν στο στούντιο, να διαβάσει λίγες φράσεις. Εκεί μέσα είχα βάλει σκοπίμως την ίδια λέξη ως επίθετο και ως επίρρημα, διότι είχα πάντα την περιέργεια να διαπιστώσω αν προφέρουμε διαφορετικά το ωμέγα από το όμικρον. Ακούστε τις φράσεις: "Ειν' ακριβός αυτός ο αναπτήρας. Ας μην είν' ωραίος, έχει την αξία του. ναι, ακριβώς αυτό ήθελα να πω". Ακουστικώς δεν παρατήρησα διαφορά. Έκοψα τις δύο λέξεις και τις κόλλησα την μία κατόπιν της άλλης. Ακούστε το! "Ακριβός... ακριβώς".
Ελάχιστη διαφορά στο αυτί. Ο ηχολήπτης μόνον επέμενε ότι το δεύτερο είναι κάπως πιό φαρδύ. Ας το ξανακούσουμε: "Ακριβός... ακριβώς". Ασήμαντη διαφορά.
Δεν είναι καταπληκτικό; Όταν το είδα, τα μηχανήματα του στούντιο μού φάνηκαν σαν όργανα του παραμυθιού. Ο παλμογράφος μού φάνηκε σαν μια σκαπάνη πού, κάτω από το έδαφος της καθημερινής ομιλίας, ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, έστω μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να μνημειώσουν οι Αλεξανδρινοί δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Τίποτε δεν χάθηκε. Όλα υπάρχουν. Αρκεί να προσέξουμε αυτό το τραγούδι της καθημερινής ομιλίας που πηγαινοέρχεται συνεχώς ανάμεσά μας. Ακούστε πώς ηχούν οι τονισμοί. Ακούστε τα μακρά. Ακούστε την λαϊκή τραγουδίστρια πώς αποδίδει το ωμέγα ή την ψιλή οξεία (...).
Δεν περιφρόνησα καμμιά άποψη και δεν κολάκευσα καμμία. Προσπάθησα να πω τρεις φορές τρεις αλήθειες.
Πρώτον: Τα ελληνικά είναι τραγούδι. Κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να απλοποιήσει ένα τραγούδι ή να το δει πρακτικά. Γιατί να δούμε, λοιπόν, τα ελληνικά, πρακτικά;
Δεύτερον: Όποιος σταθεί αλαζονικά απέναντι στα ρεφρέν που τον ψυχαγώγησαν δια βίου, στρέφεται εναντίον της προσωπικής του ιστορίας και πίστης. Τα ίδια μπορεί να πάθει ένας λαός με την γλώσσα. Ιδίως αν η γλώσσα του είναι τα ελληνικά.
Τρίτον: Τα ελληνικά ως τραγούδι είναι ανυπόφορα δύσκολα. Κανείς δεν τα βγάζει πέρα με τα ελληνικά. Απέναντι στα ελληνικά θα είμαστε πάντα φάλτσοι και αγράμματοι. Αλλά τί να γίνει; Σημασία έχει η συνείδηση ότι τα μιλάμε, όχι για να γίνουμε δεξιοτέχνες, αλλά για να γίνουμε άνθρωποι.
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008
Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
Θρυμματισμένο κυλούσε το νερό,
στο δάσος όπου αποκεφαλίστηκαν τα ψάρια.
Έλσα Κορνέτη
Ο κύκλος μέσα στον κύκλο
πάλι βαθαίνει
ξεχνά ότι εξαντλεί
κι ύστερα ανασαίνει
για να σε φωτίσει
για να σε περιέχει
σε ένα μόριο αεικίνητο.
Συγχωνευτήκαμε στα νερά της πηγής
όταν διστακτικά ξεκινήσαμε
να κατρακυλάμε τους δρόμους
της ναρκισσιστικής παρωδίας
ως κληρονόμοι ανάξιοι
για τη Μεγάλη Ευδαιμονία.
Από το μπαλκόνι του φάρου όταν κοιτάς
στον ουρανό σου αναβλύζουν αστέρια από άμμο
Έπρεπε να το υποπτευτείς
το κήτος είναι εδώ και χρόνια νεκρό
κι εσύ καθισμένος
στα αγκάθια της ραχοκοκαλιάς
αγναντεύεις
τη στάθμη που ανεβαίνει.
Σου έλεγαν:
«Φρόντισε να διατηρείς κρυστάλλινο το πρόσωπο σου»
Όμως το πρόσωπο
έγινε μια μάσκα από πάγο που λιώνει.
Αν τους χαρίσεις τους δακρυγόνους αδένες
τότε δεν θα στάζεις στεναχώρια
τότε θα σε αφήσουν να κρυφτείς
στη σπηλιά με τους τρομαγμένους γλάρους.
Είναι ένας κόσμος ευάλωτος
αυτός που κέρδισε τη νέα προσέγγιση
όταν ξυπνητός βυθισμένος σε ένα σβώλο νερού
θα ονειρεύεσαι νησιά.
Στον κήπο του Bosch
οι απολαύσεις από γήινες έγιναν υγρές
τα μήλα του παραδείσου τα τρώνε τα καβούρια της κόλασης
ροζ ανταύγειες χορεύουν με τέρατα στο συντριβάνι
βρέχοντας τα grotesque μέλη τους
Ένα πόδι ψαριού
Ένα φτερό βατράχου
Ένα ράμφος πιθήκου.
Τώρα που έμεινες με απορία να κοιτάς
από τον πάτο του ξεροπήγαδου
γύρω από το στόμιο
σκύβουν και σε κοιτούν
(ή μήπως σε περιγελούν)
πλεγμένα με γιρλάντες
σε φόντο γαλανό
τα αγγελάκια του Mantegna.
Όμως αργά το κατάλαβες
μέχρι να βγεις
πρέπει να πατήσεις πάνω
σε όλα τα μικροσκοπικά πτώματα.
Αν θα συνεχίσεις να υπάρχεις
είναι ένα θέμα
που πρέπει να συζητήσουμε
στην κορυφή του βουνού.
Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008
144η επέτειος ένωσης της Επτανήσου με την Ελλάδα
Η θέση τους στο σημείο που συναντήθηκαν οι παγκόσμιες ροπές και οι ανταγωνισμοί των ισχυρών από την πτώση του Βυζαντίου και μετά, προκάλεσε μεγάλες ταραχές στην πορεία και την τύχη τους. Σας αναφέρω δύο κείμενα Αθηναϊκών εφημερίδων σε μετάφραση από Αγγλικές κατά τις παραμονές της Ένωσης (1862), για να καταλάβετε την ανησυχία των Μ. Δυνάμεων στο παιγνίδι της επιρροής: Για παράδειγμα η «Παλιγγενεσία» έγραφε: «Η στρατηγική ωφέλεια των Επτανήσων είναι αμφίβολη και δαπανηρή. Εμείς τα κρατάμε για να μην πέσουν στα χέρια άλλης αντίπαλης δύναμης». Και η εφημερίδα «Εθνοφύλαξ»: «Οι Επτανήσιοι είναι μύλου πέτρα γύρω από τον τράχηλό μας. Προς θεού λοιπόν, να τους στείλουμε στον κόρακα. Το μόνο που πρέπει να ζητήσουμε είναι να μην περιέλθουν στα νύχια της Γαλλίας ή της Ρωσίας».
«Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑΣ είναι ιερή και σεβαστή, τους είπε. Όμως υπόκειται σε περιορισμούς από τον ίδιο τον Πλάστη για το καλό του πλάσματός του. Αν έλλειπαν αυτοί οι περιορισμοί θα ανατρεπόταν ο κόσμος. Τι θα γινόταν η Γαλλική, η Αυστριακή, η Αγγλική, η Ρωσική Αυτοκρατορία στην οποία μιλούνται 100 διαφορετικές γλώσσες, αν εφαρμοζόταν η αρχή των εθνικοτήτων»; Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ο «Προστάτης», φιλλέληνα τον είπαν άλλοι, ομολόγησε ξεκάθαρα ο άνθρωπος ότι περιορισμούς δικαιούνται να επιβάλουν μόνο οι ισχυροί επί των μικρών.
Δεν υποχώρησε ο βασιλιάς Όθωνας. Έκανε κάποιες αντάρτικες επιχειρήσεις σε Θεσσαλία και Ήπειρο στα πλαίσια του Κριμαϊκού πολέμου (1853-56) εξοργίζοντας τους Γάλλους και Βρετανούς, που κατέλαβαν τον Πειραιά, προσεταιρίστηκαν αντιβασιλικούς κύκλους της Αθήνας υποχρεώνοντάς τον να κρατήσει ουδετερότητα περί τα Εθνικά, γεγονός που προκάλεσε την αμφισβήτησή του. Ο λαός άκουγε και θαύμαζε το γείτονα Ιταλό στρατηγό Γαριβάλδη και το βασιλιά Βίκτορα Εμμανουήλ που ένωσε την Ιταλία, ένιωθε πικρία για την έλλειψη διαδόχου από τον Όθωνα, για την κακοδιοίκηση στο εσωτερικό της χώρας μας, για τον αυταρχισμό του Οθωνικού καθεστώτος και, καθώς όλα αυτά σχολιάζονταν από νέους και άφθαρτους πολιτικούς, δημιουργούσαν αντιδράσεις και οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην έξωση του Όθωνα.
Καταλληλότερος για την περίσταση θεωρήθηκε ο γιος του Σπύρου Τρικούπη Χαρίλαος, ο οποίος είχε διαδεχτεί τον πατέρα του στην Πρεσβεία του Λονδίνου. Ήταν 32 ετών τότε, πήρε οδηγίες από τον Υπουργό Εξωτερικών του Γεωργίου Α΄ τον Π. Δελιγιάννη και έφτασε στο Λονδίνο, όταν είχε υπογραφεί η συνθήκη των πέντε (14-Νοεμβρίου 1863), προκειμένου να συνυπογράψει μία άλλη παρόμοια μ’ εκείνη, αλλά με τις τρεις μόνο δυνάμεις, που είχαν υπογράψει το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (Φεβρουάριο 1830) για την ίδρυση του Ελληνικού κράτους.
Στην ίδια θέση, θυμάμαι, βρέθηκε η Κύπρος την 3-5-2005 και, αντί μαζί με την Ελλάδα να μη συνυπογράψει για το ξεκίνημα της Τουρκίας προς την Ευρώπη, αφού δεν είχε αναγνωρίσει, η Τουρκία την Κυπριακή Δημοκρατία, θυμάστε, υποχώρησαν και η Κύπρος και η Ελλάδα μας! Δεν ασκήσαμε τοVETO σε μια τόσο σημαντική στιγμή. Πώς να μη μας εκμεταλλεύονται οι πάντες με τέτοια υποχωρητικότητα; Γιατί τα Σκόπια να κάνουν έστω και βήμα πίσω;
1)Τη συνεχή ουδετερότητα των Ιονίων .
2)Τον περιορισμό της στρατιωτικής και ναυτικής δύναμης που θα μπορούσε να συγκεντρώσει σ’ αυτά η Ελλάδα, μόνο όση χρειαζόταν για την επιβολή της τάξης.
3)Την κατεδάφιση των φρουρίων που υπήρχαν στην Κέρκυρα και στις νησίδες Οθωνούς, Ερείκουσα και Μαθράκι.
4)Τη συνεχή και για αόριστο χρόνο ισχύ των πλεονεκτημάτων που απολάμβανε στα Ιόνια λιμάνια το ξένο εμπόριο κα η ξένη ναυτιλία, σύμφωνα με τις παλαιότερες συμβάσεις που είχαν συνυπογραφεί επί «Προστασίας».
Α)Κανένας περιορισμός δεν θα υπήρχε για τη στρατιωτική και ναυτική δύναμη, την οποία θα μπορούσε η Ελλάδα ν’ αναπτύξει στα νησιά.
Β)Εκτός από την Αυστριακή ναυτιλιακή εταιρεία Λόυδ, περιορίστηκαν σε 15 ακόμη χρόνια τα πλεονεκτήματα των ξένων στα Ιόνια λιμάνια. Νέες συμβάσεις μπορούσαν να κάνουν ύστερα οι ξένοι με την Ελληνική κυβέρνηση της Αθήνας πια…
Γ)Η ουδετερότητα των νησιών, που απασχόλησε για πάνω από δύο μήνες τους διπλωμάτες, περιορίστηκε μόνο στην Κέρκυρα και τους Παξούς. Για το θέμα της ουδετερότητας διαμαρτυρήθηκαν πολλοί βουλευτές της αντιπολίτευσης στην Εθνοσυνέλευση των Αθηνών. Κάποιον μάλιστα τον κατέβασαν από το βήμα για… «ακαιρολογίες κατά φίλης και ευεργέτιδας δύναμης» έγραψε η εφημερίδα «Αθηνά» 28-3-1864. Ο δε υπουργός μας των Εξωτερικών προσπάθησε να ελαφρύνει τα πράγματα ισχυριζόμενος ότι, όπως του εξήγησε ο ΥπΕΞ. της Γαλλίας, Δρουέν Δη Λουί, με τον τρόπο που εκτίθεται στο άρθρο η ουδετερότητα υποχρεώνει μόνο τις ξένες δυνάμεις και όχι την Ελληνική κυβέρνηση. Μάλιστα ο συντάκτης της «Αθηνάς» επισημαίνει ότι η εξήγηση αυτή δόθηκε μέσα στα έγγραφα της υπόθεσης με αριθμό 49 και στη σελίδα 54, αλλά στο τελικό επίσημο κείμενο δεν αναφέρεται διόλου αυτή η επεξήγηση. ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΡΗΓΟΡΟΥΜΕΘΑ ΜΕ ΕΤΤΡΑΦΑ ΑΝΕΠΙΣΗΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΡΡΕΟΥΝ.
Ιστορικός-Αρχαιολόγος-Εκπαιδευτικός
Κυριακή 1 Ιουνίου 2008
Γιατί να μην καπνίζω;
Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος
Κάπνισμα
Καταναλωτικά Βήματα - Τεύχος Οκτωβρίου-Νοεμβρίου 2003
Αλκοόλ
Το αλκοόλ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες καταστροφής πολλών ζωτικών οργάνων του ανθρώπινου οργανισμού.
Από την πλευρά του, λοιπόν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει, κατά καιρούς, προτείνει λύσεις, για τη μείωση της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών: Οι πωλητές των αλκοολούχων ποτών πρέπει να ζητούν από τους νέους τις ταυτότητές τους και, μόνον όταν αυτοί έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας τους (ή το 18ο, ανάλογα με τη νομοθεσία κάθε κράτους), θα μπορούν να αγοράσουν αλκοόλ. Για επίδειξη, όμως, πλαστής ταυτότητας ή χρησιμοποίηση άλλων τεχνασμάτων, εκ μέρους των νέων ανθρώπων, πρέπει να προβλέπονται βαριά πρόστιμα και ποινές.
Πρέπει να επισημάνουμε ότι, στην Ελλάδα, υπάρχει νόμος, που απαγορεύει την πώληση οινοπνευματωδών ποτών στους ανήλικους. Δυστυχώς δεν εφαρμόζεται.
Σημαντική είναι η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την προστασία των νέων ανθρώπων, η εναντίωσή της, δηλαδή, στις διάφορες διαφημιστικές εκστρατείες των κατασκευαστών αλκοολούχων ποτών. Στόχος είναι να δοθούν, στους νέους, εναλλακτικές μορφές διασκέδασης, μακριά από τα οινοπνευματώδη ποτά.
Η τιμή, των ποτών δεν πρέπει να είναι "δελεαστική". Είναι θετικό το γεγονός ότι η τιμή, για παράδειγμα, ενός αναψυκτικού είναι χαμηλότερη, από την τιμή μιας μπύρας. Ας μην ξεχνούμε πως, συχνά, η επιλογή μας γίνεται με βάση την οικονομική μας δυνατότητα. Για να αποφευχθεί, λοιπόν, η ευρεία κατανάλωση των οινοπνευματωδών ποτών, μεταξύ των νεαρών ατόμων, θα ήταν σαφώς καλύτερο να αυξηθεί η τιμή τους ακόμη περισσότερο, ώστε να υπάρχει για τους νέους ένα επιπλέον "εμπόδιο". Γνωρίζουμε, εξάλλου, ότι η αυξημένη φορολογία του αλκοόλ, σε όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελεί μια σημαντική πηγή κρατικών εσόδων. Αυτό μπορεί να είναι κακό για την τσέπη μας, αλλά σίγουρα είναι καλό για την υγεία μας.
Γεγονός είναι ότι η υψηλή και καθημερινή κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει, ουσιαστικά, τον κίνδυνο πρόκλησης πολλών ασθενειών καθώς και τη θνησιμότητα. Παθήσεις, που συνδέονται με την κατανάλωση αλκοόλ, μπορεί να είναι:
• Νευρολογικές αλκοολικές διαταραχές:
o Αλκοολική πολυνευροπάθεια, με κύρια συμπτώματα παραισθήσεις, μυϊκή αδυναμία και αδυναμία βαδίσεως.
o Χρόνια αλκοολική εγκεφαλοπάθεια, με κλινικές εκδηλώσεις ψυχώσεις, μελαγχολία, τάσεις αυτοκτονίας κ.λπ.. Τελικό στάδιο είναι η άνοια (ανίατη πάθηση).
• Καρδιακές αλκοολικές διαταραχές:
o Υπέρταση.
o Υπερτροφία - διάταση των καρδιακών κοιλοτήτων, η οποία οδηγεί σε καρδιακή ανεπάρκεια (μείωση της απόδοσης της καρδιάς, η οποία, συνήθως, οδηγεί στο θάνατο).
• Αλκοολική υπογλυκαιμία: Προκαλεί ταχυκαρδία, εφίδρωση, τρόμο των χεριών, κεφαλαλγίες και μπορεί να οδηγήσει σε προκωματώδη κατάσταση.
• Αναπνευστικές αλκοολικές διαταραχές:
o Πνευμονία.
o Σύνδρομο "ύπνου - άπνοιας" (διαταραχή ή / και σταμάτημα της αναπνοής, κατά τη διάρκεια του ύπνου).
• Γαστρεντερικές αλκοολικές διαταραχές:
o Καρκίνος του οισοφάγου.
o Οξεία γαστρίτιδα.
o Χρόνιο πεπτικό έλκος.
o Παγκρεατίτιδα.
o Αναιμία (λόγω μη απορρόφησης της βιταμίνης Β12 και του φυλλικού οξέος).
• Η κίρρωση του ήπατος: Είναι η σημαντικότερη ασθένεια που προκαλείται, ως επί το πλείστον, από την κατανάλωση οινοπνεύματος. Είναι η καταστροφή των ηπατικών κυττάρων, με αποτέλεσμα τη νέκρωση του ήπατος - ηπατική ανεπάρκεια - και το θάνατο!
• Οι χρόνιοι αλκοολικοί "ασθενείς" είναι περισσότερο επιρρεπείς, σε όλες τις λοιμώξεις και στην ανάπτυξη διαφόρων μορφών καρκίνου.
Το αλκοόλ αποτελεί πηγή πολλών προβλημάτων: Η κατανάλωσή του προκαλεί τροχαία ατυχήματα, ατυχήματα στους εργασιακούς χώρους, ατυχήματα στο σπίτι, μείωση της παραγωγικότητας των εργαζομένων, αύξηση της ανεργίας, κοινωνική περιθωριοποίηση, κοινωνικό αποκλεισμό, βία, προβλήματα στα πλαίσια της οικογένειας, αύξηση της εγκληματικότητας και τόσα άλλα.
Αποτέλεσμα της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών είναι η μειωμένη οδηγική ικανότητα, δηλαδή, η μείωση της αντίληψης και των αντανακλαστικών μας, η υπερεκτίμηση των οδηγικών ικανοτήτων μας, η οποία οδηγεί σε σημαντική αύξηση του αριθμού των τραυματισμών και των θανάτων στην άσφαλτο.
Είναι αναγκαίο να διαχωριστεί η "ανεύθυνη συμπεριφορά", που σχετίζεται με την κατανάλωση ή υπερκατανάλωση αλκοόλ (μέθη), από την εγκληματική συμπεριφορά της οδήγησης, μετά από κατανάλωση αλκοόλ. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 10.000 οδηγοί, επιβάτες, πεζοί και ποδηλάτες σκοτώνονται, κάθε χρόνο, σε τροχαία ατυχήματα, στα οποία η ικανότητα του οδηγού είχε ελαττωθεί, εξαιτίας της κατανάλωσης οινοπνεύματος.
Θεσπίζοντας νόμους και λαμβάνοντας μέτρα, σχετικά με τα ανώτατα όρια συγκέντρωσης αλκοόλ στο αίμα, οι κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών Κρατών κατάφεραν να μειώσουν τους θανάτους, από τροχαία ατυχήματα κατά 10%.
Όλες, σχεδόν, οι χώρες, έχουν υιοθετήσει μέτρα, σχετικά με τα επιτρεπόμενα όρια αλκοόλ στο αίμα. Ας δούμε τα όρια που ισχύουν:
• Νόμιμο όριο κάτω από 0,5 γρ. / λίτρο: Βουλγαρία, Ρουμανία, Τσεχοσλοβακία, Ρωσία, Πολωνία, Ουγγαρία.
• Νόμιμο όριο κάτω από ή ίσο με 0,5 γρ. / λίτρο: Φινλανδία, Γαλλία, Αυστραλία, Ισλανδία, Νορβηγία, Ισραήλ, Ιαπωνία, Ολλανδία, Ελλάδα.
• Νόμιμο όριο κάτω από ή ίσο με 0,2 γρ. / λίτρο: Σουηδία.
• Νόμιμο όριο κάτω από ή ίσο με 0,8 γρ. / λίτρο: Νότια Αφρική, Ιταλία, Αυστρία, Ηνωμένες Πολιτείες, Γερμανία, Ελβετία, Καναδάς, Δανία, Βέλγιο, Ισπανία, Λουξεμβούργο, Μεγάλη Βρετανία.
Παρόλα αυτά, δε θα πρέπει να εθελοτυφλούμε. Όποια μέτρα περιορισμού της κατανάλωσης οινοπνεύματος και να ληφθούν, δύσκολα, θα εφαρμοσθούν, αν οι ίδιοι οι πολίτες δε συνειδητοποιήσουμε τους κινδύνους και τις βλάβες, που προκαλεί η υπερβολική κατανάλωση του αλκοόλ.
Κάπνισμα
Το θέμα του ελέγχου του καπνίσματος, αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα, το οποίο απασχολεί, τον τελευταίο καιρό, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι, στον κόσμο, θυσιάζονται, κάθε χρόνο, στο βωμό του καπνίσματος. Κάθε 13 δευτερόλεπτα, 1 άνθρωπος πεθαίνει, εξ αιτίας του καπνίσματος. Το κάπνισμα αποτελεί μια νοσηρή συνήθεια, για πολλούς λόγους. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, από την έναρξη του καπνίσματος, προκαλείται εθισμός. Αναμφισβήτητα, το ποσοστό των θανάτων, που σχετίζονται με το κάπνισμα, είναι πολύ υψηλό. Έτσι, οι διάφορες ενέργειες, από την πλευρά των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι αναγκαίες. Οι 500.000 θάνατοι, που καταγράφονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ετησίως και που συνδέονται με το κάπνισμα, καθώς και η ανησυχητική αύξηση του αριθμού των παιδιών και των εφήβων, που καπνίζουν, πρέπει να σημάνουν συναγερμό. Έχει αποδειχθεί ότι το 60% των καπνιστών αρχίζουν να καπνίζουν, πριν από την ηλικία των 13 ετών και το 90%, πριν από τα 18 τους χρόνια.
Οι σοβαρές ασθένειες, που προκαλούνται από το κάπνισμα είναι:
• Ο καρκίνος του πνεύμονα
• Η βρογχίτιδα
• Το άσθμα
• Η φυματίωση
• Η πνευμονία
• Τα εμφράγματα
• Τα εγκεφαλικά
• Το έλκος
• Διάφορες μορφές καρκίνου
Άλλες βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος, στον ανθρώπινο οργανισμό, είναι οι εξής:
• Ελάττωση της πνευματικής διαύγειας
• Ροπή προς τα ναρκωτικά
• Μειωμένη ελαστικότητα και λάμψη του δέρματος
• Επιρροή στη γονιμότητα
• Μείωση της αίσθησης της όσφρησης
• Μείωση της γεύσης
• Μείωση της σωματικής ευεξίας
• Κιτρίνισμα των δοντιών
Οι γονείς παίζουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο, στη διαμόρφωση της καπνιστικής συνήθειας και των ενδεχόμενων ασθενειών των παιδιών.
Τα παιδιά με πατέρα καπνιστή έχουν κατά 42%, περισσότερες πιθανότητες, από τα παιδιά των μη καπνιστών, να παρουσιάσουν καρκίνο. Οι πιθανότητες υποδεκαπλασιάζονται, όταν ο πατέρας καπνίζει λιγότερα από 10 τσιγάρα, ημερησίως. Τα παιδιά των γυναικών, που καπνίζουν, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, γεννιούνται με μικρότερο βάρος. Πρόωρα βρέφη που ζουν, σε περιβάλλον καπνιστών, έχουν αυξημένη θνησιμότητα και αυξημένες πιθανότητες να νοσήσουν από βρογχίτιδα, πνευμονία ή άσθμα. Ακόμη, το σύνδρομο του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου είναι συχνότερο, όταν στο σπίτι κυκλοφορεί καπνός.
Οι εταιρίες τσιγάρων και, γενικότερα, οι καπνοβιομηχανίες στρέφονται, κυρίως, στους νέους. Κι αυτό, γιατί γνωρίζουν ότι, για να δημιουργήσουν μια αγορά για τα προϊόντα τους, θα πρέπει να "παγιδεύσουν" τους νέους, κατά τη διάρκεια της περιόδου, που διαμορφώνονται οι συνήθειές τους. Έτσι, στις μέρες μας, βλέπουμε τις εταιρίες να χρησιμοποιούν τα "ανήθικα" όπλα του μάρκετινγκ.
Πάντως, οι αυξημένοι φόροι φαίνεται να μειώνουν τον αριθμό των καπνιστών. Ο καπνός είναι ένα πολύ βαριά φορολογημένο προϊόν, στα περισσότερα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέτρο αποδεικνύεται σωστό, δεδομένου ότι βοηθά στην αποθάρρυνση της κατανάλωσης καπνού, ειδικά μεταξύ των νέων ανθρώπων, οι οποίοι δε διαθέτουν υψηλό εισόδημα ή χαρτζιλίκι. Τρεις Οδηγίες, για τη φορολογία των προϊόντων καπνού, υιοθετήθηκαν το 1992. Αυτές καθορίζουν τη δομή της φορολογίας, για τα προϊόντα του καπνού. Έτσι, οι φόροι, στα τσιγάρα, πρέπει να αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 70% της τελικής λιανικής τιμής (57% για το φόρο και 13% για το Φ. Π. Α.).
Ακόμη, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υιοθετήσει ένα ψήφισμα σχετικά με την απαγόρευση του καπνίσματος, σε όλους τους δημόσιους, κλειστούς χώρους.
Παρόλα αυτά, τα ψηφίσματα δεν είναι δεσμευτικά για τα κράτη - μέλη. Υπάρχει, όμως, μια Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απαιτεί, από τις καπνοβιομηχανίες, να αποκαλύπτουν τις λεπτομέρειες των πρόσθετων ουσιών, στα προϊόντα του καπνού (κι αυτό, γιατί πολλές από τις ουσίες, που βρίσκονται στον καπνό, είναι καρκινογόνες - ακόμη και το χαρτί, που περιβάλλει τον καπνό, είναι επικίνδυνο) και, συγχρόνως, απαγορεύει τις παραπλανητικές επιγραφές, όπως "ελαφριά" (light) και "ήπια" (mild). Οι προειδοποιήσεις, για τις βλαβερές συνέπειες του καπνού, πρέπει να καλύπτουν το 50% της επιφάνειας των πακέτων. Η περιεκτικότητα των τσιγάρων, σε πίσσα και νικοτίνη, πρέπει να μειωθεί.
Ένας ακόμη τρόπος, για τον έλεγχο των προϊόντων του καπνού, είναι ο συνεχής έλεγχος της παράνομης εισαγωγής των προϊόντων αυτών και η άμεση κατάργηση των αφορολόγητων - παράνομων πωλήσεων, καθώς και η απαγόρευση της πώλησης μεμονωμένων τσιγάρων (κυρίως σε μαθητές).
Το τσιγάρο έχει 3.000 ουσίες, εκ των οποίων οι περισσότερες είναι τοξικές. Οι πιο γνωστές είναι η νικοτίνη, το μονοξείδιο του άνθρακα και η πίσσα. Η νικοτίνη είναι η ουσία εκείνη, που προκαλεί την εξάρτηση, τον εθισμό, σε κάθε καπνιστή. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα "δηλητήριο", το οποίο επιδρά, άμεσα, στους πνεύμονες, περνά στην κυκλοφορία του αίματος και, επειδή επενεργεί στο κεντρικό νευρικό σύστημα, προκαλεί εθισμό.
Το μονοξείδιο του άνθρακα (CO) είναι βλαβερό αέριο, που φτάνει στους πνεύμονες με τον καπνό και εμποδίζει τη δημιουργία οξυγονοαιμοσφαιρίνης. Έτσι, ο καπνιστής απορροφά, συνεχώς, λιγότερο οξυγόνο και έχει μειωμένη ενέργεια.
Γεγονός είναι ότι, πλέον, στην Ελλάδα, απαγορεύεται το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους, όπως Δημόσιες Υπηρεσίες, Μονάδες Παροχής Υπηρεσιών Υγείας, Χώρους Εκπαίδευσης, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Επίσης, καθορίζεται η δημιουργία χώρων, για καπνιστές, όπου χρειάζεται. Έτσι, προστατεύονται τα παιδιά, τα άτομα τρίτης ηλικίας, οι έγκυες γυναίκες. Στο σημείο αυτό, πρέπει να τονίσουμε ότι, εκτός από τους καπνιστές, το κάπνισμα μπορεί να βλάψει και ανθρώπους, που ζουν ή εργάζονται κοντά σε καπνιστές, έστω κι αν οι ίδιοι δεν έχουν καπνίσει ποτέ στη ζωή τους (Παθητικό Κάπνισμα).
Τα οφέλη, από τη διακοπή του καπνίσματος, αρχίζουν να φαίνονται, αμέσως, μόλις σταματήσουμε το κάπνισμα:
• Καλύτερη υγεία (Οι πνεύμονες "καθαρίζουν", καλύτερη φυσική κατάσταση και καλύτερες επιδόσεις, αύξηση της αντοχής κ.λπ.)
• Μακροζωία
• Οικονομία
Ακόμη, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), ο κίνδυνος για την εκδήλωση στεφανιαίας νόσου μειώνεται κατά 50%, ένα μόλις χρόνο, μετά τη διακοπή του καπνίσματος, ενώ, δέκα χρόνια μετά, ο κίνδυνος για εμφάνιση καρκίνου του πνεύμονα μειώνεται στα επίπεδα εκείνων, που δεν κάπνισαν ποτέ.
Στα πλαίσια μιας συνολικής πολιτικής, για την καταπολέμηση του καπνίσματος και της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, έχει ιδιαίτερη σημασία να υιοθετηθούν ακόμη περισσότερα και αυστηρότερα μέτρα, με στόχο, κυρίως, τη μείωση της ζήτησης των προϊόντων του καπνού και των οινοπνευματωδών ποτών, από παιδιά και έφηβους.
Βασιλική Γ. Κλωτσοτήρα
Φοιτήτρια Τμήματος Διεθνών & Ευρωπαϊκών Οικονομικών & Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Πηγές:
• "The Medical Clinics of North America", Παθολογικές Επιδράσεις του Οινοπνεύματος
• "Μ' ενδιαφέρει", Τεύχος 28, Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2002
• "Ογκολογική Ενημέρωση", Τόμος 2ος, Τεύχος 5ο, Ιούλιος -Σεπτέμβριος 2000
• "Μ' ενδιαφέρει", Τεύχος 21, Μάρτιος - Απρίλιος 1997
• "Στους ρυθμούς της καρδιάς", Τόμος 10, Τεύχος 109, Μάιος 2001