Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

Θρυμματισμένο κυλούσε το νερό,
στο δάσος όπου αποκεφαλίστηκαν τα ψάρια.

Έλσα Κορνέτη

Ο κύκλος μέσα στον κύκλο
πάλι βαθαίνει
ξεχνά ότι εξαντλεί
κι ύστερα ανασαίνει
για να σε φωτίσει
για να σε περιέχει
σε ένα μόριο αεικίνητο.

Συγχωνευτήκαμε στα νερά της πηγής
όταν διστακτικά ξεκινήσαμε
να κατρακυλάμε τους δρόμους
της ναρκισσιστικής παρωδίας
ως κληρονόμοι ανάξιοι
για τη Μεγάλη Ευδαιμονία.

Από το μπαλκόνι του φάρου όταν κοιτάς
στον ουρανό σου αναβλύζουν αστέρια από άμμο
Έπρεπε να το υποπτευτείς
το κήτος είναι εδώ και χρόνια νεκρό
κι εσύ καθισμένος
στα αγκάθια της ραχοκοκαλιάς
αγναντεύεις
τη στάθμη που ανεβαίνει.

Σου έλεγαν:
«Φρόντισε να διατηρείς κρυστάλλινο το πρόσωπο σου»
Όμως το πρόσωπο
έγινε μια μάσκα από πάγο που λιώνει.

Αν τους χαρίσεις τους δακρυγόνους αδένες
τότε δεν θα στάζεις στεναχώρια
τότε θα σε αφήσουν να κρυφτείς
στη σπηλιά με τους τρομαγμένους γλάρους.

Είναι ένας κόσμος ευάλωτος
αυτός που κέρδισε τη νέα προσέγγιση
όταν ξυπνητός βυθισμένος σε ένα σβώλο νερού
θα ονειρεύεσαι νησιά.

Στον κήπο του Bosch
οι απολαύσεις από γήινες έγιναν υγρές
τα μήλα του παραδείσου τα τρώνε τα καβούρια της κόλασης
ροζ ανταύγειες χορεύουν με τέρατα στο συντριβάνι
βρέχοντας τα grotesque μέλη τους
Ένα πόδι ψαριού
Ένα φτερό βατράχου
Ένα ράμφος πιθήκου.

Τώρα που έμεινες με απορία να κοιτάς
από τον πάτο του ξεροπήγαδου
γύρω από το στόμιο
σκύβουν και σε κοιτούν
(ή μήπως σε περιγελούν)
πλεγμένα με γιρλάντες
σε φόντο γαλανό
τα αγγελάκια του Mantegna.

Όμως αργά το κατάλαβες
μέχρι να βγεις
πρέπει να πατήσεις πάνω
σε όλα τα μικροσκοπικά πτώματα.

Αν θα συνεχίσεις να υπάρχεις
είναι ένα θέμα
που πρέπει να συζητήσουμε
στην κορυφή του βουνού.