Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

Τα σχολεία έκλεισαν

Τα σχολεία έκλεισαν σήμερα και το καλοκαίρι είναι εδώ για τους μικρούς μας φίλους. Από αύριο θα μπορούν να χαίρονται την ανεμελιά της παιδικής ζωής τους, τα παιχνίδια στην παραλία και τις βόλτες στα πάρκα. Για όσους δε τελείωσαν και την ΣΤ΄ Δημοτικού, έκλεισε μαζί με το σχολείο κι ένας κύκλος ζωής. Σε λίγο θα βρεθούν σε ένα νέο περιβάλλον, αυτό του Γυμνασίου. Σήμερα, στην γιορτή λήξης που διοργανώνει το κάθε Σχολείο, ακούστηκαν πολλοί λόγοι από τους μαθητές, που αποχαιρετούν το σχολείο τους, τους δασκάλους τους και τους συμμαθητές τους. Για τους αποφοίτους του Δημοτικού η μέρα αυτή είναι πολύ συγκινητική! Διαλέξαμε τον Αποχαιρετιστήριο Λόγο ενός μικρού της ΣΤ΄ Δημοτικού, του Μηνά Διολέτη, από το Δημοτικό της Μάνδρας Αττικής, που εκφώνησε σήμερα στην γιορτούλα του σχολείου του και σας τον παραθέτουμε.

Α
ς τον ακούσουμε:



- Φοβάσαι;

- Μη φοβάσαι! Κοντά μου θα ζήσεις σαν σε παραμυθένιο κόσμο!!

Αγαπημένο μας σχολείο, σεβαστοί δάσκαλοι, αγαπητοί συμμαθητές και συμμαθήτριες, ευτυχισμένοι μας γονείς!

Η σημερινή μέρα είναι η τελευταία από τις μέρες μιας ζωής έξι χρόνων! Έξι χρόνια που κύλισαν γρήγορα, ευχάριστα και μάς έμαθαν τόσα πολλά! Εδώ πρωτοβρεθήκαμε μικρά, δειλά παιδάκια, γεμάτα φόβο και ελπίδες! Όλοι μας τότε αντικρύζοντας το πανέμορφο και κάτασπρο κτίριο, τους άγνωστους δασκάλους διστάζαμε και μία αγωνία βασάνιζε την ψυχή μας. Γρήγορα, όμως. έφυγε κάθε φόβος και νιώσαμε σαν ν' άνοιξε μια ολόθερμη αγκαλιά, που δέχτηκε να μας χαρίσει ζεστασιά, προστασία και γνώση σαν φιλόστοργη και τρυφερή μητέρα! Εδώ με την φροντίδα και την αγάπη των δασκάλων μας αποκτήσαμε αυτοπεπίθηση και όρεξη για γνώση. Aρχίσαμε από την αλφαβήτα και φτάσαμε να μάθουμε ένα σωρό πράγματα, ένα πλήθος από γνώσεις! Νιώθαμε υπέροχα που γνωρίσαμε νέους φίλους, νέες παρέες και νέα πράγματα!

Αυτό το σχολείο για μας είναι το δεύτερο σπίτι μας, γιατί εδώ ζήσαμε έξι ολόκληρα χρόνια. Αυτή τη στιγμή γύρω μας δημιουργείται μια ζεστή ατμόσφαιρα, μια εκφραση των συναισθημάτων, που παρέλασαν στην εξάχρονη μαθητική ζωή! Ο νους μας τρέχει, φτερουγίζει, φεύγει μακρυά σ'ένα άψυχο παρελθόν. Όλοι μαζί δοκιμάσαμε την λύπη στην αποτυχία, τον θρίαμβο στην επιτυχία. Μαζί περπάτησαμε σε δαντελλωτά ακρογιάλια, μαζί κόψαμε λουλούδια από τις όχθες των ποταμών και εύθυμα τραγουδήσαμε στις εκδρομές, μαζί διασκεδάσαμε σε λιόχαρα τοπία! Είμαστε πολύ υπερήφανοι γι΄αυτό το σχολείο, γιατί ήταν ένα πρότυπο για μας! Το ευγνωμονούμε με όλη μας την καρδιά! Κάθε μέρα που περνούσε μαθαίναμε όλο και κάτι καινούριο. Νιώθαμε να προοδεύουμε όλο και πιο πολύ. Μάθαμε να αγαπάμε την ειλικρίνεια, μάθαμε να σεβόμαστε τους μεγαλύτερους και γενικά κάθε συνάνθρωπό μας. Μάθαμε την ένδοξη ιστορία της πατρίδας μας και αισθανθήκαμε μεγάλη υπερηφάνια και χρέος μας απέναντί της. Αλλά μόνο αυτά μάθαμε στο Δημοτικό Σχολείο; Μόνο αυτά έχουμε να θυμόμαστε; Όχι βέβαια! Κάθε γωνιά του σχολείου αυτού, κάθε πράγμα, έμψυχο και άψυχο, είναι δεμένο με την ψυχή μας! Το προαύλιο, οι αίθουσες, τα θρανία, οι καρέκλες, ο πίνακας, ο δάσκαλός μας, οι συμμαθητές μας, όλα κάτι θέλουν να μας πούν. Αυτά ξέρουν τις χαρές μας, τις λύπες μας, τα χτυποκάρδια μας, τους ενθουσιασμούς μας, τα παιχνίδια μας, τις τρέλες μας...

Δυστυχώς, ήρθε η ώρα να το εγκαταλείψουμε! Αντίο καλό μας σχολείο! Με συναισθήματα χαράς και λύπης σε αποχαιρετούμε. Με χαρά σου λέμε «αντίο», επειδή συνεχής μας πόθος είναι να πηγαίνουμε σε άλλα σχολεία ανώτερα, με μεγαλύτερα καθήκοντα και περισσότερα μαθήματα. Χαρά, γιατί τελειώσαμε το Δημοτικό Σχολείο και θα ανοίξουμε τα φτερά μας να πετάξουμε σ'ένα πιο μεγάλο, το Γυμνάσιο, για να μάθουμε νέα πράγματα. Αλλά η ψυχή μας είναι γεμάτη ελπίδες και αυτό κάνει την χαρά μας μεγαλύτερη.

Με λύπη σου λέμε «αντίο», επειδή θα φύγουμε από την ολόθερμη αγκαλιά σου, που τόσες ωραίες αναμνήσεις έχουμε διατηρήσει από αυτήν και επειδή θα αποχωριστούμε από τους ακούραστους καλούς δασκάλους μας και όλα τα παιδιά σου. Λυπόμαστε, γιατί θα στερηθούμε αυτό το τόσο γνώριμο και αγαπημένο περιβάλλον, που περάσαμε αξέχαστες στιγμές, που ζήσαμε όμορφες μέρες και παίξαμε τρελά παιχνίδια.

Να ευχαριστήσουμε και τους γονείς μας, που έδειξαν πολύ μεγάλη υπομονή έξι χρόνια τώρα, γιατί χωρίς τους γονείς μας δεν θα είχαμε φτάσει ως εδώ, γιατί οι γονείς είναι ένας πολύ μεγάλος θησαυρός! Είναι ότι ιερότερο και πολυτιμότερο έχουμε στην ζωή μας. Οι γονείς είναι αυτοί που μας έφεραν στον κόσμο, μας μεγάλωσαν με στοργή και θυσίες, που φρόντισαν για την πνευματική και ψυχική καλλιέργεια και τη σωματική μας ανάπτυξη. Το πρωΐ μάς αποχαιρετούσαν με το γλυκό τους φιλί, καθώς φεύγαμε για το σχολείο και όταν πλησίαζε η ώρα του γυρισμού μάς περίμεναν με ανυπομονησία να μας σφίξουν στην αγκαλιά τους, και να μάς ρωτήσουν γεμάτοι ενδιαφέρον, πώς τα πήγαμε στα μαθήματά μας.

Αλλά και οι δασκάλοί μας μπήκαν σ' αυτόν τον αγώνα. Και θα συμφωνήσουμε μ' αυτό που είπε ο Μέγα-Αλεξανδρος για τον δάσκαλό του Αριστοτέλη: «Την ζωή μου την χρωστάω στους γονείς μου, την καλή ζωή μου, όμως, την χρωστάω στον δάσκαλό μου».

Ευχαριστούμε: την κα Βάσω Μεθενίτη, όπου με την μεγάλη της υπομονή, μάς χάραξε τα «πρώτα βήματα της γνώσης». Την κα Βασιλική Ζωγράφου, όπου με την δική της επιβλητικότητα και υπομονή της συνέχισε με το δικό της τρόπο να μάς διδάσκει τα μαθήματα. Την συμπαθητική κα Αναστασια που γύμνασε την θέλησή μας να μην τα χάνουμε και να μην οπισθωχωρούμε στο πρώτο εμπόδιο. Την κα Χριστίνα Στεφανίδου, τον άξιο κυβέρνήτη της Ε΄ και Στ΄ Τάξης. Ήταν μία υπέροχη δασκάλα, όπως όλες οι άλλες. Την ευχαριστούμε πάρα πολύ, παρόλο που μερικές φόρες την στενοχωρούσαμε, γι'αυτό της ζητάμε μία μεγάλη συγνώμη. Επίσης, και την κα Ιωάννα Βγότζα, όπου ήταν μια εξαίρετη δασκάλα. Μάς άνοιξε νέους ορίζοντες στο στερέωμα της νεανικής μας ψυχής.

Χρυσά μας παιδιά, της Α΄ τάξης, της Β΄ τάξης, της Γ΄ τάξης και της Δ΄ τάξης, σάς ευχόμαστε καλή πρόοδο και σας υποσχόμαστε ότι η σκέψη μας θα είναι πάντα κοντά σας. Παιδιά της Ε΄ τάξης κάνετε υπομονή και όλα θα πάνε καλά! Ένας χρόνος σας έμεινε. Ελπίζουμε να τον περάσετε μαθαίνοντας, διασκεδάζοντας και παίζοντας καταπληκτικά παιχνίδια!

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Σας ευχόμαστε καλό καλοκαίρι, καλές διακοπές!

Να χαρείτε τη δροσιά, την αυγή, τ'αγέρι, το βουνό και την αμμουδιά.

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!

3 σχόλια:

Shotokando είπε...

Αν την παραπάνω ομιλία την έγραψε 11χρονο τότε έχει πολυ μεγάλο ταλέντο.

Πρωτόκλητος είπε...

Είναι ο καλύτερος μαθητής του σχολείου!

Unknown είπε...

ρε μεγαλε πρωτοκλητε ειναι ντροπη να μην κανεις αναρτηση σχολια αρνητικα. Δημοκρατια εχουμε. Δε σεβεσαι τιποτα. Ετσι ειστε εσεις οι ματθαιικοι σχισματικοι εκτος εκκλησιας.